Bye Suriname, Hola Ecuador!

Zo, eindelijk een berichtje vanuit een warm maar regenachtig Quito. Ik heb een onrustige vlucht gehad vanuit Paramaribo, maar dat was ook een beetje mijn eigen schuld. Donderdagavond/nacht kon ik natuurlijk niet vroeg naar bed (ik werd om 5 uur ´s nachts opgehaald), want het was mijn laatste dagje. Woensdag heb ik een uitje georganiseerd voor de kinderen van Claudia A. We (ik was samen met supergoeie hulp van Myrthe en Tom, twee huisgenootjes) zijn naar een speeltuin geweest. Ik had daarvoor een bus geregeld van het Leger des Heils, en gezorgd dat een zuster regelde dat de kinderen om 2 uur ´s middags aangekleed en gevoed waren. En inderdaad, ze stonden allemaal klaar, allemaal even enthousiast. Ik heb kunnen regelen dat de hele middag is gesponsord door de Maretraite Mall, entree, drinken en koekjes wilden ze ons geven. Ook kwam bij aankomst een grote zak met speelgoed voor de kinderen tevoorschijn, ik ben ze daar heel erg dankbaar voor! De hele dag was geweldig, iedereen genoot en was na een uurtje al helemaal bezweet van het spelen. We hebben daarna 20 bakjes frietjes gehaald voor iedereen, mooie afsluiter was dat. Toen kwam er nog een Surinaamse vrouw met 50 SRD (15 euro ongeveer) om voor alle kinderen een suikerspin te kopen, ik stond echt te kijken van de gulheid van de Surinamers!

Toen donderdag. Ik ben voor ieder kind een vriendschapsbandje gaan kopen, omdat ze die van mij altijd erg interessant vonden. (die heb ik samen met Floortje) Ook dus verteld dat ze het bandje niet mogen knippen, scheuren of eraan trekken, want dan komt je wens die je doet bij het omdoen niet uit. Ze waren er allemaal heel erg blij mee en ook een beetje trots. Toen afscheid nemen.. Ik kan het niet op papier zetten, maar laat ik het erop houden dat het verre van leuk was. Mijn kindjes kunnen al zo volwassen zijn, en op zo´n moment zeggen ze echt de juiste dingen tegen je. Ik heb een beetje van mijn hart daar gelaten en ben toen maar weg gegaan. Ik moest allen ook nog naar Lorain. Ze sliep toen ik binnenkwam. Ik ben er maar kort gebleven. Het ging op zich prima met haar, maar het was heel erg zwaar om van haar afscheid te moeten nemen. Ik ben daar best wel ziek van geweest en het viel me heel zwaar. Ook haar heb ik een bandje gegeven en we hebben nog 10 minuten elkaar omhelst.

´s Avonds zijn we met z´n allen uit eten geweest. Myrthe, Tom, Kris, Wim, Ben, Susanna, Nathalie, Brenda, Clifton, Danny, Fury en Gavin hebben het voor mij een hele mooie avond gemaakt. Daarna zijn we nog met z´n allen naar de Havana geweest. Eigenlijk niet heel slim, maar ik kon het niet laten. ´s Nachts om 5 uur kwam mijn bus, ik heb iedereen die ik gedag wilde zeggen nog even kunnen knuffelen en ben verder begonnen aan mijn reis.

De vlucht was zwaar, ik miste nog bijna mijn vliegtuig in Miami. Er werd een Miss Johanson omgeroepen, en daar reageerde ik eigenlijk niet echt op (zo klinkt mijn achternaam toch niet!) maar uiteindelijk was ik nog op tijd, wel als laatste maar toch.., in het vliegtuig en kon ik op weg. Miami is een lastig vliegveld, gelukkig zijn sommige Amerikanen erg aardig. "Can I help you sweetheart?"

Ik kwam vrijdagnacht om 23 uur aan op de ´aeropuerto´ op een hoogte van 2800 (!) meter. Die hoogte voel je meteen wel eventjes. Ik kwam in het studentenhuis aan, maar er was nog niemand. Dat weekend veeeeeeel geslapen en een rondje gelopen in de buurt. Gelukkig kwamen maandag Mahlet en Laetitia bij me wonen en inmiddels zijn daar nog Karin en Juan bijgekomen. Het is erg gezellig!

Sinds maandag had ik ook mijn eerste Spaanse les, ik krijg les van Martin, samen met nog 3 andere meisjes en op zich gaat het best goed. Martin is leuk en Spaans spreken met elkaar is nog leuker. We lopen af en toe in het nieuwe centrum van Quito (het oude gaan we morgen met school heen), we eten met z´n allen (is hier lekker en goedkoop!) en gaan met z´n allen een cocktailtje drinken. Vandaag zijn we met school naar Santa Clara, de Supermercado(markt) hier, geweest. We hebben heel veel fruit gegeten, rondgekeken bij de vlees,vis,bloemen-afdelingen. Echt een mooie ervaring.

Dit weekend gaan we zaterdag waarschijnlijk naar Cotopaxi, een berg waar we met de bus omhoog gaan en met de mountainbike naar beneden. Boven is het koud en het is zwaar, maar het lijkt me leuk. Dit weekend is het ook carnaval, dus dat wordt heel erg gezellig en nat. (ze gooien hier met water en eieren)

De hockeysticks zijn terecht gekomen bij Laetitia Vriesde die ze goed gaat gaat gebruiken om kinderen in Paramaribo te laten sporten.

Ik zal snel weer schrijven, dit was slechts een kleine update. Hoop dat iedereen een mooie valentijn heeft gehad (zo niet..an doe je iets niet goed, haha), en ik kijk uit naar jullie verhalen over Holanda.

Kus, Lou