Wauw!

Wat een dagen! Heb maandagavond samen met Jolijn mijn tas ingepakt, waarna we om half 3 's nachts eindelijk gingen slapen... Om 07.00uur op, laatste warme douche voor de komende tijd, dus heb het er maar flink van genomen! Sabine, Rosanne, Astrid, Diederik, oma, papa, mama en Jolijn waren er allemaal om mij uit te zwaaien. Ingecheckt, kopje koffie en toen was het bijna zover. Op dat moment verscheen er iemand van het programma "Hello, Goodbye", of ik gefilmd wilde worden. Heb heel stoer ja gezegd en Nederland ziet mij dus binnenkort heerlijk jankend op televisie!

Iedereen gekust en geknuffeld. Ik zette de knop om, ben door de douane gelopen. Vliegen was in het begin klote (de foto's waren super lieverds!), maar gelukkig was daar John Spier. Een 50-jarige Surinamer die je lang niet zo oud zou schatten. We hebben heerlijk zitten kletsen, lachen en over onszelf verteld, zelfs een paar woorden geleerd. Bung, ay, uma, boy, mi, go, etc. Het heeft me echt door de reis heen geholpen. Toen we gingen landen en de broccoli veranderde in regenwoud, bleek er een buitje te vallen. Gelukkig was het wel 25 graden. Heb John zijn nummer gekregen, mag hem altijd bellen! Toen op zoek naar mijn naam op een bordje, en daar stond al een Surinaamse Javaanse Chinees vrolijk mijn mijn naam te zwaaien!

Bus in, vies en warm. De buschauffeur zit hier rechts, best raar. Ook wordt er ziekelijk hard gereden, terwijl er fietsers en voetgangers overal vandaan komen.

Jammer genoeg is de communicatie niet zo goed geweest met Activity. Ik zou op de Schietbaanweg terecht komen, maar in plaats daarvan werd ik bij een huis ergens afgelegen afgezet. Daar zou ik dan 5 weken in mijn eentje moeten zitten. Ik heb intussen wat anders kunnen regelen, en zit nu wel degelijk op de Schietbaanweg, een gezellig studentenhuis. Saskia van Blue Frog heeft me nu al 3 dagen overal naar toe gereden. 's Avonds koud gedoucht en vroeg naar bed.

Woensdag hebben we Amber en Sietse (de kinderen van Saskia en Bastiaan) naar school gebracht. De school begint om 08.00uur en er wordt het volkslied gezongen met ondertussen het hijsen van de vlag. Heb daarna een citytoer gedaan samen met een Amerikaanse dame. Onderweg verloor zij haar bril, waarna na 50 meter onder luid geroep (dame! dame!) die bij haar terug gebracht werd. Ook mijn project moet ik veranderen, omdat de afstand niet meer mogelijk is. Daarom ga ik nu bij Claudia A werken, een tehuis voor aidsweesjes. Daarna met een korjaal naar de overkant, waar Saskia met haar kindjes me heel lief op te wachten. 's Avonds heerlijke stamppot gegeten (wel met Surinaamse groenten). De kinderen zijn geweldig, "je mag me puni niet zien" en "mag mi een worsti"?

Vandaag (donderdag) ben ik dus verhuisd naar de Schietbaanweg en langsgeweest bij Claudia A. Ik ga ook af en toe bij Loreen op bezoek (een kindje van Claudia A die op dit moment in het ziekenhuis ligt en het misschien niet gaat halen, maar ze is sterk), om haar te helpen met bijvoorbeeld huiswerk. Ik zit helemaal onder de muggenbulten en reageer daar ook nogal allergisch op, even oppassen dus. Er staat een computer met internet in dit huis, dus ik probeer zoveel mogelijk te schrijven.

Moren ga ik voor 4 dagen de jungle in het binnenland in, naar watervallen en lokale stammen, ik ben erg benieuwd.

Ik vermaak me prima! (Er zijn tot nu toe wel veel buitjes geweest, maar ik loop de hele dag in t-shirt en korte broek).

Kusjes uit Paramaribo!

Liefs Lou